Noc powoli staje się coraz dłuższa, wkrótce będzie już dłuższa niż dzień. Czerwienieje jarzębina, drzewo czarownic. Nad łąkami snują się jeszcze pajęcze nici, coraz częściej jednak także chłodne mgły. Ludzie zaczynają ocieplać domy, zatykać szpary w ścianach i oknach, i... coraz mniej czasu spędzają na dworze. Babie lato to okres poświęcony Bogini o wielkiej mocy, Mokoszy (Makoszy). Nie przez przypadek, uchodzi Ona bowiem za najdoskonalszą personifikację kobiecości i wszystkiego, co przynależy do kobiecego świata. Mokosz to jedyna Bogini, stojąca obok Peruna, Welesa i innych męskich Bogów tzw. panteonu kniazia Włodzimierza, opisanego w Kronice Nestora z XII wieku. Etymologicznie imię Mokoszy związane jest z życiodajną wilgocią, ten sam rdzeń posiadają wyrazy mokry i moknąć. W folklorze wschodniosłowiańskim jest jednak przede wszystkim opiekunką magii oraz zajęć kobiecych, takich jak tkanie i przędzenie, jedną z Rodzanic, czyli Bogiń opiekujących się rodzącymi kobietami i ich dziećmi, i nade wszystko - Panią Losu, wraz ze swoimi córkami Dolą i Niedolą przędącą nici ludzkich żywotów i śmierci. To bogini urodzaju, zwłaszcza końcówki jego cyklu (żniw), zsyła też z niebios dusze w ciała rodzących się dzieci. Po wprowadzeniu chrześcijaństwa Jej funkcje przejęła święta Paraskiewa, czczona w Cerkwi Prawosławnej. Zachował się nawet ludowy obrzęd ku czci Paraskiewy, Mokrida, polegający na składaniu ofiar z przędzy, wrzucanych do studni. Symbole Mokoszy to wrzeciono i wszystko co kojarzy się z przędzeniem. Zwierzęta Jej poświęcone to pająk, natchnienie wszystkich tkaczy; sowa, symbol mądrości, magii i losu oraz kot, uważany w folklorze słowiańskim za pośrednika między światem Bogów i ludzi - podopieczni Mokoszy mogą używać ich wizerunków jako talizmanów. Ludzie urodzeni w tym okresie mają skłonność do fatalizmu. Patrzą na życie jak na wielką rzekę, w której sami są tylko kroplą. Są zdyscyplinowani, spokojni i skromni. Rozumieją hierarchiczny porządek świata i społeczeństwa, szanują władzę, z szefostwem się nie spierają. Pracują dokładnie i uważnie, bez względu na cel i sens swojej pracy. Doskonale gotują, ponieważ do przygotowania pożywienia i karmienia ludzi podchodzą tak samo odpowiedzialnie, jak do każdego innego zadania w swoim życiu. Nie znoszą lenistwa i marnotrawienia czasu, muszą uważać, żeby nie stać się wołem roboczym dla swoich bliskich i współpracowników. Palą się do roboty, ale starają się zachować równowagę między pracą i odpoczynkiem oraz rozdzielać czas poświęcony rodzinie i pracy. Lubią dawać innym życiowe rady i często są o nie proszeni - otoczenie docenia mądrość podopiecznych Mokoszy. Mają złote ręce, wszystko umieją zrobić - lepiej się wypowiadają poprzez wytwory swoich rąk niż przez słowa. W tej dziedzinie - wytwórstwo, rękodzielnictwo, prace wymagające manualnej precyzji - mogą się najbardziej wykazać i odnieść życiowy sukces. Domatorzy, bez wątpienia najlepiej czują się we własnym domu, gdzie każda rzecz jest wybrana i zrobiona z miłością. Konieczny jest im kontakt z przyrodą - zawsze mogą liczyć na wsparcie Matki-Ziemi i Carycy-Wody. Ich tajemne źródło mocy to studnia, zawsze powinni mieć ją w pobliżu. Kochają deszcz, to co inni nazywają "złą pogodą" im dodaje energii. Życie rodzinne układa im się różnie, nie zawsze dobrze, głównie z powodu ich gderliwego usposobienia i skłonności do "wychowywania" sobie współmałżonka. Jednak jak by nie było źle, nie odważą się zerwać małżeńskich więzów - rodzina to dla nich świętość. Jeśli urodziłeś się pod opieką Mokoszy, to pomimo wszystko, co napisano wcześniej, masz zdolność wpływania na ludzi i ich umysły - jeśli zechcesz, możesz zostać zarówno wodzem czy politykiem, jak i wpływowym pisarzem czy dziennikarzem. Nie czujesz dyskomfortu w nowym otoczeniu, gdy trzeba to szybko nawiązujesz nowe kontakty, nieznajomych zmieniasz w dobrych znajomych. W doborze ubrań i ozdób szukasz harmonii i perfekcji, najbardziej więc skłaniasz się ku klasycznym motywom w nowoczesnym wydaniu. Często radzisz się swojego życiowego partnera lub bierzesz pod uwagę jego gust. Niekiedy masz upodobanie do ornamentów roślinnych lub symboli sakralnych. Pasują Ci zarówno skromne łańcuszki, jak i bardziej rozbudowane kolie. Z metali polecane są szlachetne stopy, złoto, a zwłaszcza oksydowane srebro.